Adventure 1 - Settelen op Bali (Ubud)

Lieve lezers,

Het gaat goed met me!! Bali is heerlijk en ik geniet van alle nieuwe dingen en mensen die ik op mijn pad tegenkom – So far so good dus! Vandaag voelde het zelfs als thuiskomen toen ik na een weekend op Gili T aankwam bij m’n accomodatie in Ubud, waar ik het meerendeel van de afgelopen twee weken geleef heb. Ik neem jullie graag even mee in mijn beleving van deze overweldigende twee weken!

Vrijdag 9 oktober vertrok ik vanaf Schiphol eerst naar Jakarta waarna ik door ben gevlogen naar Den Pasar, op Bali. Toen ik m'n meegereisde fans uit had gezwaaid, succesvol door de douane was gekomen en voor Gate G3 stond, de slurf die mij naar het Garuda Indonesia vliegtuig zou begeleiden , voelde ik me vogelvrij en ontzettend vrolijk. Ik vond het heel spannend dat ik er nu echt even alleen voor stond en ik mijn hele comfort zone achter me liet en besloot deze positieve spanning mee te geven aan anderen door vriendelijk en geinteresseerd te zijn. Zo ontmoette ik al vrij snel een leuk aantal mensen die ook Bali als bestemming hadden en waarvan ik er met eentje zelfs later nog heb afgesproken in Kuta. Het lukte me op deze manier om niet te veel aandacht te geven aan de negatieve spanning, de eenzaamheid en angst voor het onbekende (die door de jetlag en een overvloed aan moeheid de eerste dagen toch ook zo nu en dan de overhand heeft weten te nemen), en zo heb ik met een fijn gevoel mijn stad, land en continent verlaten en ingeruild voor een ‘nieuw’ continent waar alles anders zou zijn.

De mensen zijn heel erg vriendelijk en behulpzaam, het ruikt hier naar verbrand hout, het verkeer is hier gekken werk en het is warm, heeeuul warm - Dat waren mijn eerste bevindingen toen ik 26 uur na vertrek aankwam in mijn hotel kamer in Ubud.

De taxi chauffeur die me vanaf Den Pasar naar Ubud heeft gereden had me na een ritje van een uur al bij hem thuis uitgenodigd voor een diner om zijn familie te leren kennen inclusief een verkennend motor ritje over Bali verzorgd door zijn zoon. Een beetje gek, maar daarom ook leuk en dus ben ik hier half op ingegaan door hem mijn mailadres te geven (hier is het tot dusver dan ook wel bij gebleven).
Wat ik hier ervaar bij de locals is dat als je open en vriendelijk bent tegen de mensen dat je deze twee keer zo sterk terug krijgt. Op Bali staat het hindoisme centraal en daarbij geloven ze in de wet van karma en dat is heel erg te voelen. Leuk! – En daarom ben ik zelf ook de afgelopen twee weken met veel plezier heel positief geweest naar een ander.
Vanuit mijn interesse die ik in de mensen hier heb ben ik na een aantal conservaties er achter gekomen dat de gemiddelde Balinese man niet helemaal eerlijk is in het huwelijk – Ze trouwen, maar hebben vervolgens vaak ook andere (vaak Westerse) vriendinnen waar ze het met hun vrouw niet of nauwelijks over hebben en daardoor ervaren zij slechte karma. Waarbij ik een groot voorstander ben van eerlijkheid en dit zie als goede karma proberen de Balinese mannen de balans van hun karma te herstellen door extreem vriendelijk te zijn ten opzichte van toeristen, zoals ik. Ik kan de mensen dus wel begrijpen die zich wat ongemakkelijk voelen door de over dosis aan vriendelijkheid die hier gegeven wordt aangezien deze wellicht net wat minder oprecht is dan hij lijkt. Toch geniet ik ontzettend van de mensen hier en zij hebben er flink aan bijgedragen dat ik me hier snel welkom en veilig ben gaan voelen.

Zoals ik al eerder kort benoemde waren de eerste dagen, met name door moeheid, wat moeilijk voor me. Ik ervaarde veel gemis naar mijn geliefden, twijfelde of ik wel de juiste beslissing had gemaakt om alleen te gaan reizen en ik voelde me eenzaam omdat ik simpelweg nog niets had opgebouwd. Echt alleen was ik na mijn eerste overnachting in hotel Ubud View gelukkig niet, want ik had besloten om de eerste twee weken projecten te gaan doen via een vrijwilligersorganisatie, Green Lion. Green Lion biedt de vrijwilligers (lees: ontzettend veel vrouwelijke vrijwilligers) onderdak, maaltijden en een bepaald programma waar ik zo'n week aan mee wil doen in ruil voor een niet overdreven groot bedrag in rupiah (al hoewel.. 1 euro is ongeveer 15.000 rupiah). Mijn onderdak bevond zich in een schattig huis aan een soort van binnenhof waar nog heel veel andere kleine huizen lagen die door locals bewoond werden. Na een praatje en een potje pingpong met mijn locale leeftijdsgenoot Budi kwam ik er achter dat het in Bali heel normaal is dat families bij elkaar blijven wonen, en bij mij was het zelfs het geval dat vier verschillende families bij elkaar woonden + een Nederlands stelletje die een deur verder ook een aantal projecten deden voor Green Lion.

Voor mij geldde dat ik week 1 een adventure week had staan. Een week waarbij je geen vrijwilligerswerk doet maar met andere vrijwilligers een cycle tour hebt door Bali, naar een schildpadden conservaat bezoekt, je gaat raften en een vulkaan gaat beklimmen. Met name het beklimmen van de vulkaan, de mont Batur, vond ik heel erg gaaf! Doordat het overdag flink heet is en een zonsopkomst vanaf een vulkaan meemaken best cool is stonden we om half 2 op om een uur later in het pikke donker een twee en een half uur durende klim in te zetten. Het resultaat was echt wauw en ik was aardig trots op mezelf aangezien ik nog niet zo lang geleden door mijn herniaklachten de grootste moeite kende om de trap van mijn ouders op te klimmen. Nu dus een vulkaan van ongeveer 2000 meter hoog, #highfivevoormezelf.

Week 2 combineerde ik de orientatie week met een yoga – meditatie week. Een goed druk programma waarbij ik vaak dagen van 6 uur s’ochtends tot 6 uur s’avonds maakte maar tevens ontzettend veel genoten heb. Ik heb nu na twee weken best een goed beeld gekregen van de stad Ubud en het is me gelukt om mijn mind en body wat beter onder controle te krijgen, en met name dat laatste is 1 van mijn hoofddoelen van mijn reis.

Het blijft wonderbaarlijk hoe snel hier vriendschappen worden gemaakt en hoe dierbaar deze ook voelen, aldus mij dan tenminste. Alle vrijwilligers slapen hier of bij elkaar, of in mijn geval alleen, in een huis die allemaal grenzen aan dezelfde straat. Deze straat ligt ook aan een cafe / restaurant, Kopi Desa, waar altijd mensen van Green Lion te vinden zijn en waar ik ook veel avonden te vinden ben.

De weekenden is iedereen vrij en daarom wordt er vaak een plek op of in de buurt van Bali bezocht. Bij mij waren Kuta en Seminyak dit het eerste weekend (partyparty), waarbij ik met 2 Amerikaanse, 2 Britse en 1 turkse meid op stap was (Ja, een unicum?!) – en uiteindelijk dus ook nog met die Nederlandse jongen die ik tijdens het vliegen ontmoet had (en die het voor elkaar had gekrgeen om in 1 week zijn Iphone 1 keer in de taxi te hebben laten liggen, een nieuwe had gekocht en vervolgens met zijn nieuwe in het zwembad van Potato head beach club (een onwijs mooie club die over een zwembad op het strand beschikt) was gesprongen – Ik ga nog steeds stuk als ik zijn gezicht zag toen hij met een pruimend gezicht zijn lekkende telefoon uit zijn zwembroek tevoorschijn toverde :)

Afgelopen weekend was ik te vinden op Gili T, het party eiland van de drie bekende Gilii’s. Ditmaal was ik op pad met een Amerikaanse en een Zweedse jongen en 2 Canadese, 2 Franse meisjes en 1 Nederlandse – heel weinig Nederlanders dus, en dus top voor mijn Engels! Gili T is een paradijs die nog meer dan de rest van Bali is ingesteld op toerisme. De resorts en restauranten liggen er idyllisch bij en het snorkelen en duiken is door de azuur blauwe zuur geweldig.

Vandaag start ik met een Inner Beauty Retreat, ook in Ubud en georganiseerd door twee zusjes uit Amsterdam. Ik ben ontzettend benieuwd hoe ik dit ga vinden en wat het met me doet. Er zit momenteel wel weer een spannend gevoel vast aan dit retreat, want in tegenstelling tot de kosten van mijn afgelopen twee weken betaal ik voor deze week de volle jackpot – 999,- (inclusief yoga – meditatie, accomadatie, eten, coach sessies en nog een aantal nevenactiviteiten) en ik ben heel benieuwd of het deze prijs waard is ten opzichte van de twee geweldige weken die ik eerder heb beleefd.

Ik ben echter alleen op reis gekomen om de relatie met mijzelf te verbeteren, te leren van nieuwe omgevingen en culturen en zoveel mogelijk buiten mijn comfort zone te doen. Ik geloof dat deze Inner Beauty Retreat alles heeft die het verwezenlijken van deze doelen een mooie kleur weet te geven en dus wil ik me ook hier vast houden aan het positieve van de spanning – Wat er ook gebeurt, of het nou tegen of meevalt, het is een hele leerzame ervaring waarbij ik trots mag zijn dat ik zelf de beslissing heb gemaakt om hier aan mee te doen, ondanks dat familie en vriend er maar weinig van begrijpen.

Ik ga me nu haasten want ik word eigenlijk al over een kwart verwacht op locatie terwijl ik nog langs mijn oude accomodatie wil gaan om mijn backpack op te halen. Na m'n inner beauty retreat ga ik beginnen met het project "kinderharten" waarbij ik les ga geven aan kleine Balinese kinderen, en als ik de verhalen van iedereen mag geloven is dit onwijs gaaf!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om wat van mijn beleving hier mee te krijgen en mochten jullie in een vervolg blog meer over een bepaald onderwerp willen lezen dan hoor ik dat graag en hou ik daar rekening mee bij het schrijven. Nu ben ik wat vluchtig geweest bij het schrijven, aangezien ik als maar druk ben en weinig tijd weet te vinden om achter de computer te zitten en een stuk te typen. Hopelijk weet ik hier een volgende keer meer rust en tijd voor te vinden - Wat extra slaap zou me hierbij vermoedelijk ook wel goed doen :)

Bedankt voor het lezen en heel veel liefs!

Foto's volgen snel,

Veel zonneschijnt gewenst en een hele dikke knuffel,

Salemat tingal,

Maarten